โทษ ประการแรก ในชีวิตเรามักจะพบกับความผิดหวังบางอย่างอาจไม่บรรลุเป้า หมายบางอย่างหรืออาจเป็นเพราะโครงการ หรือความสัมพันธ์บางอย่างยุ่งเหยิง บางทีเราอาจทบทวนสิ่งที่เราทำได้ไม่ดีพอ การไตร่ตรองอย่างเหมาะสมสามารถช่วยเราปรับปรุงพฤติกรรมบางอย่าง และทำงานได้ดีขึ้นในครั้งต่อไป แต่บางครั้งเราอาจจะติดอยู่ในวังวน ของการหยิบยกสิ่งหนึ่งขึ้นมา เป็นปัญหาของเราเอง เราทำไม่ได้มันกำลังลากคนอื่นลงด้วยตัวเอง
ซึ่งจะทำร้ายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในขณะเดียวกัน อารมณ์ก็อาจจะต่ำมาก และคุณจะไม่ออกไปไหนอีกนาน สถานการณ์นี้อาจไม่เป็นผลดีต่อตนเอง หรือเพื่อให้งานสำเร็จลุล่วงได้ดีขึ้นในอนาคต นี่ไม่ใช่การไตร่ตรองถึงตัวเองอีกต่อไป แต่เป็นโทษตัวเองอย่างร้ายแรง ตกหลุมพรางของความรับผิดชอบต่อตนเอง ตัวอย่างเช่น มีเพื่อนร่วมชั้นที่เรียนหนักมากในชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แต่เขากังวลเป็นพิเศษทุกครั้งที่สอบ เพราะเขาไม่ได้แสดงในระดับที่ควรจะเป็น
จากผลการเรียนปกติของเขา ครู ผู้ปกครองและเพื่อนร่วมชั้นทุกคนรู้สึกว่า เขาสามารถไปโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในเมืองของเราได้อย่างแน่นอน แต่เนื่องจากความผิดพลาดของเขา เขาจึงไปโรงเรียนมัธยมประจำ อันที่จริงจำนวนสถานที่ลงทะเบียนสำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายธรรมดา ก็มีจำกัดเช่นกัน และไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าไปได้ ดังนั้น นี่ไม่ใช่ความผิดพลาดครั้งใหญ่
อย่างไรก็ตามเขาถูกบดบังจากการสอบตั้งแต่นั้นมา แม้ว่าปกติเขาจะเรียนหนัก และครูของเขามองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเขามาก เขาไม่สามารถออกจากเงามืดในการสอบโรงเรียนมัธยมทุกครั้งที่เขาสอบ และเขาโทษตัวเองอยู่เสมอคิดว่า คุณทำผิดพลาดในระดับต่ำ และให้อภัยไม่ได้เราเสียใจเกินไป สำหรับความคาดหวังของพ่อแม่ และคำแนะนำของครูถ้าเราไม่ได้ไปโรงเรียนมัธยมที่สำคัญ
เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงความคิดนี้ได้ ทุกครั้งที่เขาทำข้อสอบ ดังนั้น ทุกครั้งที่เขาทำได้ดี เขามักจะทำข้อสอบอย่างผิดปกติ ถ้าเขาคิดจากมุมอื่น โรงเรียนมัธยมธรรมดาก็มีข้อดีของโรงเรียนมัธยมทั่วไปเช่นกัน และพ่อแม่และครูของเขาไม่ได้กล่าวหาว่าเขาประพฤติตัวไม่เหมาะสม แต่มักจะปลอบโยนเขาที่สอบตก แต่เพราะเขาบอกว่าเขาเป็นคนที่ โทษ ตัวเองง่ายเป็นพิเศษ ยิ่งคนอื่นปลอบโยนเขาว่าไม่เป็นไร ยิ่งโทษตัวเองมากเกินไป คอยโทษตัวเองอยู่เรื่อยเหมือนอยู่แต่ใน
วิธีนี้เขาสามารถคู่ควรกับความผิดพลาดครั้งก่อนๆ ของเขาได้ อันที่จริงการตำหนิตนเองในระดับปานกลางไม่มีอันตรายใดๆ เลย มันสามารถทำให้เราตระหนักถึงความผิดพลาด และสรุปประสบการณ์และบทเรียนของเราได้ทันท่วงที เพื่อหลีกเลี่ยงการทำซ้ำในครั้งต่อไป แต่ถ้าคุณโทษตัวเองมากเกินไป คุณจะคิดถึงดวงจันทร์ เพราะคุณพลาดดาวและคนที่โทษตัวเองมากเกินไปคือ คนที่ไม่กล้าเผชิญความจริง
อารมณ์การตำหนิตัวเองสามารถปกป้องเขา จากข้อกล่าวหาของคนอื่นได้ ประการที่สอง คุณเป็นคนที่โทษตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า ตัวอย่างเช่น ในการประชุมประจำสัปดาห์ ผู้นำวิจารณ์ทีมของเราว่า ผลงานของคุณเดือนที่แล้วแย่มาก 600,000 เมื่อเรากลับถึงบ้าน เราโทษตัวเอง ถ้าเราชนะลูกค้ายากๆ นั้นได้ บางทีถ้าเราไม่เสียลูกค้าคนนั้นไป ผลลัพธ์ก็จะเป็นถ้าเดือนที่แล้ว เราสามารถไปหาลูกค้าเพิ่มได้อีกสัก 2 ถึง 3 ราย
แย่จังไม่ดีเลยถ้าดีขึ้นอีกนิด ผลงานของทีมก็จะไปถึงเป้าหมาย ตัวอย่างเช่น หากคุณเลิกกับแฟน คุณจะโทษตัวเอง คงจะดีถ้าเราไม่ทำอย่างนั้น ถ้าเราไม่เกาะติดจะดีมาก ถ้าเราลดน้ำหนักก่อนหน้านี้ เราคงไม่ดีพอที่จะทำให้เธออยากหนี ประการที่สาม หลายคนตำหนิตัวเองเมื่อพบผลลัพธ์ที่ไม่ดี มันเป็นความผิดของเรา มันเป็นความผิดของเราทั้งหมด ทำไมเราโง่จัง วิธีการถูกต้องแล้วจะคำนวณผิดได้อย่างไร ถ้าเดือนนี้เราไม่เสียลูกค้าคนนั้นไป
บางครั้งมันเป็นความผิดของคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด หรือความรับผิดชอบของคนอื่นยิ่งใหญ่กว่า คุณยังต้องรับผิดชอบตัวเองด้วย ทั้งหมดเป็นเพราะเราไม่ได้อธิบายงานอย่างชัดเจน เราควรจะเตือนเขาให้มากกว่านี้ ถ้าเราสามารถช่วยเขาให้ชนะลูกค้าคนนั้นได้ เราคงไม่ดีพอที่จะทำให้คุณอยากหนี ถ้าคุณชอบโทษตัวเองแบบนี้อยู่เสมอ และชอบที่จะรับผิดชอบตัวเองแบบนี้อยู่เสมอ ยินดีด้วยคุณอยู่ไม่ไกลจากโรคซึมเศร้า
การวิจัยของนักจิตวิทยาแสดงให้เห็นว่า ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าจำนวนมาก มักมีโทษตนเองอย่างรุนแรง ในบรรดาอารมณ์เชิงลบทั้งหมด การตำหนิตัวเองเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด การไตร่ตรองและลงโทษตัวเองมากเกินไป จะนำไปสู่คุณค่าในตนเองที่ต่ำมาก อัตลักษณ์ในตนเองที่แย่มาก และการโจมตีตนเองที่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งในที่สุดก็ยอมจำนนต่อภาวะซึมเศร้า ประการที่สี่ จิตวิทยาจัดการกับการตำหนิตนเองมากเกินไปอย่างไร
ยอมรับความจริงทั้งหมด อย่าพยายามบังคับสภาพแวดล้อมที่เป็นรูปธรรม ความเป็นจริงและผู้คนล้วนสมบูรณ์แบบ อย่าตัดสินตัวเองและใครก็ตามที่มีแนวคิดสมบูรณ์แบบ เราไม่ได้เป็นคนที่สมบูรณ์แบบ เราอยู่บนเส้นทางสู่ความสมบูรณ์แบบเสมอ ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่จำเป็น ระหว่างทาง เหตุการณ์ต่างๆ มักไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา และเรื่องอื่นๆ ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา การตำหนิตัวเองมากเกินไป เป็นการกักขังตัวเองและเป็นข้ออ้างที่ไม่ต้องการไปต่อ
เรียนรู้ที่จะเปลี่ยนความคิดของคุณ ตราบใดที่ชีวิตยังไม่ถึงจุดจบ ความผิดพลาดก็ไม่ได้ผิดจริงๆ เป็นเพียงการเปิดเผย บอกตัวเองว่าจะทำอะไรได้อีกบ้างและทำให้ดีขึ้น เป็นโอกาสของคุณที่จะชดเชยให้ตัวเองผ่านการเติบโต และหลีกเลี่ยง โอกาสที่จะทำผิดอีก เราทุกคนล้วนโตมาจากการทำผิดพลาด ถ้ายังไม่เรียนรู้ที่จะเปลี่ยนใจ ก็แค่ไปเรียนรู้ เรียนรู้ที่จะให้อภัย สำหรับคนปกติ การตำหนิตัวเองเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับความโชคร้าย
รวมถึงความทุกข์ทรมาน หรือการทำสิ่งผิดปกติ แต่เราจำเป็นต้องรู้ว่าคนไม่ใช่ปราชญ์ ที่สามารถแก้ไขได้โดยไม่รู้ข้อผิดพลาดของพวกเขา และไม่มีอะไรดี ความเจ็บปวดในระยะสั้นคือการแสดงของปราชญ์ และการตำหนิตัวเองที่ตาบอดก็ไม่จำเป็น บางคนแนะนำว่าถ้าคุณประสบกับโชคร้าย คุณสามารถทนทุกข์ได้ 3 วัน ในวันแรกจู่ๆ ก็เกิดเรื่องขึ้น เราไม่ได้เตรียมใจอะไรเลยมันคงจะเจ็บปวดมาก
บทความอื่นที่น่าสนใจ : การศึกษา อธิบายเกี่ยวกับความรู้สึกปลอดภัยเมื่อได้รับการศึกษา
